Imaginaire exposure met of zonder rescripting
Mensen die iets naars hebben meegemaakt, proberen de gedachten daaraan vaak te verdringen. Tijdens Imaginaire Exposure (ook wel blootstelling) gaat het juist om het terughalen van de pijnlijke herinneringen, om zo de verwerking in gang te zetten. Het blootstellen aan de nare ervaringen gebeurt onder gecontroleerde omstandigheden en onder begeleiding van therapeut.
De traumatiserende herinnering wordt in gedachten zo levendig mogelijk teruggehaald door het te vertellen alsof het nu gebeurt. De persoon praat in de tegenwoordige tijd en zit met de ogen gesloten. De therapeut moedigt de cliënt aan om te letten op hetgeen hij of zij voelt, hoort, ziet en ruikt. Het is belangrijk om juist de naarste momenten van de traumatische gebeurtenis aan bod te laten komen. Het doorwerken van deze momenten helpt om herbelevingen als flashbacks en nachtmerries te laten verminderen. De cliënt wordt tijdens de exposure uitgedaagd om alsnog zo te reageren als men ten tijde van de gebeurtenis had willen reageren.
Als de exposure alleen niet voldoende helpt, kan ook imaginatie met rescripting worden toegevoegd aan de behandeling. Tijdens dit onderdeel wordt de herinnering herschreven met behulp van verbeelding. Hierbij wordt het beeld opgeroepen vanuit het perspectief van het kind, stelt men zich de situatie voor als volwassene en intervenieert. Daarna stelt men de situatie voor als kind en vraagt om interventie.